رسانه های مبتنی بر فلش بر اساس یک بستر سیلیکونی هستند. آنها همچنین به عنوان دستگاه های حالت جامد شناخته می شوند و به طور گسترده ای در سیستم های الکترونیکی مصرفی و سیستم های ذخیره سازی داده های سازمانی استفاده می شوند.
سه فاکتور فرم SSD زیر توسط Soid State Storage Initiative، پروژه ای از Storage Networking Industry Initiative شناسایی شده است:
SSD هایی که در همان اسلات های استفاده شده توسط هارد دیسک های الکترومکانیکی سنتی قرار می گیرند. درایوهای SSD دارای معماری شبیه یک مدار مجتمع هستند.
کارت‌های حالت جامد که روی برد مدار چاپی قرار دارند و از یک فاکتور شکل کارت استاندارد مانند Peripheral Component Interconnect Express (PCIe) استفاده می‌کنند.
ماژول‌های حالت جامد که در یک ماژول حافظه داخلی دوگانه (DIMM) یا ماژول کوچک حافظه داخلی دوگانه با استفاده از یک رابط استاندارد HDD، مانند پیوست فناوری پیشرفته سریال (SATA) قرار می‌گیرند.
یک زیرمجموعه دیگر یک هارد دیسک هیبریدی است که یک هارد HDD معمولی را با یک ماژول فلش NAND ترکیب می کند. یک هارد دیسک هیبریدی به طور کلی برای پر کردن شکاف بین رسانه های چرخان و حافظه فلش مشاهده می شود.
