برخی از مزایای فلش مموری به شرح زیر است:
فلش کم هزینه ترین نوع حافظه نیمه هادی است. برخلاف حافظه‌های با دسترسی تصادفی پویا (DRAM) و رم استاتیک (SRAM)، حافظه‌های فلش غیرفرار هستند، مصرف انرژی کمتری را ارائه می‌دهند و می‌توانند در بلوک‌های بزرگ پاک شوند.
فلش NOR سرعت خواندن تصادفی را افزایش می دهد در حالی که فلش NAND با خواندن و نوشتن سریال سریع است.
یک SSD با تراشه های حافظه فلش NAND عملکرد بسیار بالاتری نسبت به رسانه های ذخیره سازی مغناطیسی سنتی مانند هارد دیسک و نوار دارد.
درایوهای فلش نسبت به هارد دیسک انرژی کمتری مصرف می کنند و حرارت کمتری تولید می کنند. سیستم های ذخیره سازی سازمانی مجهز به درایوهای فلش قادر به تأخیر کم هستند که در میکروثانیه یا میلی ثانیه اندازه گیری می شود.
معایب اصلی فلش مموری مکانیزم فرسوده شدن و تداخل سلول به سلول با کوچکتر شدن قالب ها است. بیت‌ها می‌توانند با تعداد بیش از حد چرخه‌های برنامه/پاک کردن شکست بخورند، که در نهایت لایه اکسیدی را که الکترون‌ها را به دام می‌اندازد، می‌شکند. خرابی می تواند مقدار آستانه تعیین شده توسط سازنده را که در آن شارژ صفر یا یک تعیین می شود، تحریف کند. الکترون ها می توانند فرار کنند و در لایه عایق اکسید گیر کنند که منجر به خطا و پوسیدگی بیت می شود.
شواهد حکایتی حاکی از آن است که درایوهای فلش NAND آنقدر فرسوده نشده اند. سازندگان درایوهای فلش استقامت و قابلیت اطمینان را از طریق الگوریتم‌های کد تصحیح خطا، تراز سایش و سایر فناوری‌ها بهبود بخشیده‌اند.
علاوه بر این، SSD ها بدون هشدار فرسوده نمی شوند. آنها معمولاً به همان روشی که یک حسگر ممکن است یک لاستیک کم باد شده را نشان دهد، به کاربران هشدار می دهد.
