حافظه فلش که به نام فلش ذخیره سازی نیز شناخته می شود، نوعی حافظه غیر فرار است که داده ها را در واحدهایی به نام بلوک پاک می کند و داده ها را در سطح بایت بازنویسی می کند. حافظه فلش به طور گسترده ای برای ذخیره سازی و انتقال داده ها در دستگاه های مصرف کننده، سیستم های سازمانی و برنامه های کاربردی صنعتی استفاده می شود. حافظه فلش داده ها را برای مدت طولانی بدون توجه به روشن یا خاموش بودن دستگاه مجهز به فلاش حفظ می کند. فلش مموری در سرورهای مرکز داده سازمانی، فناوری ذخیره سازی و شبکه و همچنین در طیف گسترده ای از دستگاه های مصرف کننده، از جمله درایوهای فلش USB – همچنین به عنوان کارت حافظه شناخته می شود – کارت های SD، تلفن های همراه، دوربین های دیجیتال، رایانه های لوحی، استفاده می شود و کارت های PC در رایانه های نوت بوک و کنترلرهای تعبیه شده.
دو نوع فلش مموری وجود دارد: NAND و NOR. درایوهای حالت جامد مبتنی بر فلش NAND (SSD) اغلب برای تسریع عملکرد برنامه های کاربردی I/O استفاده می شوند. فلش مموری NOR اغلب برای نگهداری کدهای کنترلی مانند BIOS در رایانه شخصی استفاده می شود. حافظه فلش همچنین برای محاسبات درون حافظه برای کمک به سرعت بخشیدن به عملکرد و مقیاس پذیری سیستم هایی که مجموعه های بزرگی از داده ها را مدیریت و تجزیه و تحلیل می کنند، استفاده می شود.
